ریموند کارور | Raymond Carver

پیش‌نوشت‌ها:

• این مطلب تا الان حدود ۳ ماه زمان برده ولی حتماً قسمت‌هایی بعداً بهش اضافه میشه و بهتر میشه.
• عنوان و لینک معرفی همه‌ی کتاب‌ها و مترجم‌هایی که در این مطالب آمده رو در انتها هم آوردم.

ریموند کارور نویسنده‌ی آمریکایی است که بیش‌تر به‌خاطر داستان‌های کوتاهش معروفه،‌ در حدی که اون رو یکی از بزرگ‌ترین کوتاه‌نویسان دنیا می‌دونند. کارور البته شاعر و نمایش‌نامه‌نویس هم بوده.

برای بزرگیِ کارور خوبه بدونیم که ۲ بار جزو فینالیست‌های جایزه‌ی پولیتزر برای داستان هم بوده (Pulitzer Prize for Fiction)؛ در سال ۱۹۸۴ برای کتاب Cathedral و در سال ۱۹۸۹ (یک‌سال پس از مرگش) برای کتاب Where I’m Calling From.

من کارور رو از برنامه‌ی «اکنون» که مهمانش «مصطفی مستور» بود، شناختم. چون از مصطفی مستور خیلی خوشم اومد، رفتم دنبال کارور. تو فیدیبو چند داستان ازش بود با ترجمه‌ی خودِ مصطفی مستور. داستان‌های کوتاهِ ۱۵-۲۰ صفحه‌ای که نیم‌ساعته تمام میشه. خیلی خوشم اومد از این ۳ تا: تلفن بی‌موقع، صمیمیت و فیل

درهای جدیدی برام باز شد که کمی پیگیری کردم و فعلاً این شد نتیجه‌اش.

کارور بیش‌تر از احساسات ناخوش‌آیند و گنگ و مبهمی می‌نویسه که تو زندگی وجود داره. هیچ‌وقت صحبتی از خودِ اون احساسات نمی‌کنه و فقط با اشاره‌هایی کوچک،‌ اون موقعیت رو منتقل می‌کنه. برای همین، معمولاً احساسی که بعد از خواندن داستان‌های کارور دست می‌ده نوعی گیجی و ابهامه. در مورد این احساس‌ها در ادامه بیشتر صحبت می‌کنیم.

کارور در فارسی

کارور با قلم این مترجم‌ها وارد زبان فارسی شده است. تو این مدت که درباره‌ی کارور می‌خوانم به‌نظرم می‌تونیم بگیم کارور تو ایران مشهور نیست و البته ناشناخته هم نیست. درست‌تر اینه که اندازه‌ای که تو دنیا معروفه، تو ایران نیست. اتفاقاً در ادامه بخشی از نوشته‌ی مصطفی مستور درباره‌ی کارور رو آودم که دلیل کم‌ترشناخته‌شدنش رو گفته.

• مریم خوزان
• فرزانه طاهری
• جعفر مدرس صادقی
• مصطفی مستور
• اسدالله امرایی
• احمد اخوت
• و البته چند مترجم دیگه

نکته‌ی خوبی که وجود داره اینه که بیشترِ این مترجمان، تو کتاب‌هایی که چاپ کردند، فقط به ترجمه‌ی داستان‌ها اکتفا نکرده‌اند و مطالب اضافی در موردش نوشتند یا ترجمه کردند که به شناخت بیشترش بسیار کمک می‌کنه.

من تلاش کرده‌ام همه‌ی کتاب‌هایی که از کارور به فارسی ترجمه شده رو تهیه کنم که این مطلب، کامل باشه. شاید میشه گفت که کتاب‌های کارور در فارسی ۳ گروه هستند:

1. کتاب‌هایی که داستان‌های زیادی ازش رو ترجمه کردند و توضیحات خوبی درباره‌ی کارور دارند، از مترجمان و ناشرین مشهور. برای خواندن و شناخت کارور، تهیه‌ی این کتاب‌ها ضروریه. این لیست شامل این کتاب‌‌ها است:
   • کتاب «کلیسای جامع» ترجمه‌ی فرزانه طاهری،‌ نشر نیلوفر
   • کتاب «فاصله و داستان‌های دیگر» ترجمه‌ی مصطفی مستور، نشر مرکز
   • کتاب «پاکت‌ها و چند داستان دیگر» ترجمه‌ی مصطفی مستور، نشر مرکز
   • کتاب «کلیسای جامع، دو روایت» ترجمه‌ی اسدالله امرایی، نشر نقش‌ونگار
   • کتاب «راه‌های میان‌بُر» ترجمه‌ی اسدالله امرایی، نشر نقش‌ونگار
   • کتاب «هروقت کارم داشتی تلفن کن» ترجمه‌ی اسدالله امرایی، نقش نقش‌ونگار
   • کتاب «وقتی از عشق حرف می‌زنیم» ترجمه‌ی محمدصادق رئیسی، نشر سولار [این کتاب، شعرهای کارور است]
2. کتاب‌هایی که توسط مترجمان مشهور و ناشرین خوب درباره‌ی کارور هستند اما داستان‌ها و توضیحات کم‌تری دارند. این کتاب‌ها در مرحله‌ی بعد می‌تونن تهیه بشن و شناخت کارور رو تکمیل کنند. شامل این موارد:
   • کتاب «لاتاری، چخوف و داستان‌های دیگر» ترجمه‌ی جعفر مدرس صادقی، نشر مرکز
   • کتاب «خوبیِ خدا» ترجمه‌ی امیرمهدی حقیقت، نشر ماهی
   • کتاب «ویالون‌زنِ یک‌دست» ترجمه‌ی اسدالله امرایی، نشر گویا
   • کتاب «صدای سوم» ترجمه‌ی احمد اخوت، نشر ماهی
3. کتاب‌هایی که توسط مترجمان دیگه تهیه شدند که معمولاً توضیحات اضافی ندارند و داستان‌هایی هستند که قبلاً هم ترجمه شده‌اند. این لیست فعلاً حدود ۱۰ کتابه ولی احتمالاً بعداً بیشتر هم بشه. این کتاب‌ها ضروری نیستند. حتی ممکنه اطلاعات دقیقی هم ارائه نداده باشند و ترجمه‌های خوبی هم نداشته باشند.

تایم‌لاین

ابتدا این تایم‌لاین رو درباره‌ی ترجمه‌های کارور مرور کنیم و بعد از هر مترجم بیش‌تر صحبت می‌کنیم.

هسته‌ی این تایم‌لاین بر اساس پیوست کتاب «فاصله و داستان‌های دیگر» تهیه شده است و از منابع دیگه، تکمیلش کردم. البته تو نسخه‌ای که من از این کتاب داشتم، کمی ترتیب معرفی داستان‌ها و کتاب‌ها جابه‌جا بود که این‌جا مرتب نوشتم.

• اردی‌بهشت ۱۳۶۹: داستان «چندتا جعبه»، ترجمه‌ی «مریم خوزان»، ماه‌نامه‌ی کیهان فرهنگی، شماره‌ی ۷۴
• آذر ۱۳۶۹: داستان علا‌ئم، ترجمه‌ی فرزانه طاهری،‌ ماه‌نامه‌ی آدینه، شماره‌ی ۵۲
• ۱۳۷۱: داستان errand با نام «چخوف» در کتاب «لاتاری، چخوف و داستان‌های دیگر» ترجمه‌ی جعفر مدرس صادقی
• ۱۳۷۳: عزیزم چرا؟ با عنوان «پسر خوبی بود، خیلی پسر خوبی بود» ترجمه‌ی جعفر مدرس صادقی، ماه‌نامه‌ی فیلم شماره‌ی ۱۶۶ و نیز با عنوان «راستی چرا؟» ترجمه‌ی اسدالله امرایی، ماه‌نامه‌ی کیان
• ۱۳۷۷:
  • کتاب «کلیسای جامع»،‌ ترجمه‌ی فرزانه طاهری، نشر نیلوفر
  • «تلفن بی‌موقع» ترجمه‌ی مصطفی مستور، فصل‌نامه‌ی ادبیات داستانی، شماره‌ی ۴۶
  • کتاب «فیل» ترجمه‌ی مصطفی مستور، نشر تجربه
  • مو، ترجمه‌ی اسدالله امرایی، ماه‌نامه‌ی شباب، شماره‌ی ۲۷ و ۲۸
  • وقتی از عشق حرف می‌زنیم، از چی حرف می‌زنیم؟ ترجمه‌ی اسدالله امرایی، ماه‌نامه‌ی دوران، شماره‌ی ۹ و ۱۰
• ۱۳۷۸: قرقاول، ترجمه‌ی خسرو دوامی، ماه‌نامه‌ی کارنامه، شماره‌ی ۵
• ۱۳۷۹:
  • کیلومترشمارش دست نخورده، ترجمه‌ی ناتالی چوبیه، نشر تجربه
  • خودت را جای من بگذار، ترجمه‌ی مصطفی مستور، نشر تجربه
• ۱۳۸۰: فاصله و داستان‌های دیگر
• ۱۳۸۱: کتاب «هروقت کارم داشتی تلفن کن»
• ۱۳۸۲: کتاب «پاکت‌ها و چند داستان دیگر»
• این لیست ادامه داره که به مرور تکمیل می‌کنم.

مریم خوزان و ریموند کارور

اولین داستانی از کارور که به زبان فارسی چاپ شده، ترجمه‌ی مریم خوزان است که در ماه‌نامه‌ی کیهان فرهنگی سال ۱۳۶۹ چاپ شده است. می‌توانید این داستان را در پایگاه مجلات نور مشاهده کنید.

داستان «چندتا جعبه» که در این ماه‌نامه آمده، بعدتر در سال ۱۳۷۳ در کتاب «از این زمان از آن مکان» که مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه است، چاپ هم شده است.

این، تنها ترجمه‌ی ایشان از کارور است. و البته گویا فقط در همان دهه‌ی ۶۰ چند داستان محدود رو ترجمه کردند که در این لینک قابل مشاهده است.

فرزانه طاهری و ریموند کارور

تو همان‌سالی که اولین داستانِ‌ ترجمه‌شده از کارور با قلم مریم خوزان منتشر میشه، فرزانه طاهری داستان «علائم» رو ترجمه می‌کنه. به‌نظرم می‌رسه کسی که بیش‌ترین تأثیر تو شناخت کارور بین فارسی‌زبانان رو داشته، فرزانه طاهری باشه. چون مترجم مشهوری بوده (و هست خوش‌بختانه).

فرزانه طاهری بعدتر در سال ۱۳۷۷ کتاب کلیسای جامع رو از کارور ترجمه کرد. تو کتاب کلیسای جامع، خیلی‌ مقدمه‌ی خوبی نوشته بود درباره‌ی کارور:

این چند بخش از مقدمه‌ی فرزانه طاهری تو کتاب «کلیسای جامع» رو متنی هم نوشتم:

او کشور خود را خلق کرده که به هیچ جهانِ دیگری شباهت ندارد و در عین حال جهانِ همه‌ی ما است.

در هر داستان، چیزی تازه از ما آدم‌ها می‌گوید که هرکدام بنا بر تجربه‌ی خود تفسیرش می‌کنیم. هربار هم می‌پنداریم که می‌دانیم چه در انتظارمان است، اما هربار، تقریباً هربار اشتباه می‌کنیم.

دنیایی که کارور خلق می‌کند، دنیای آدم‌هایی است که رؤیاهای‌شان را از دست داده‌اند. اما گویی بهرحال راهِ بقا را یافته‌اند، بقا و نه چیزی بیش. آنان از تبیین موقعیت خویش عاجزند چون ابزار لازم را ندارند و واژگان‌شان محدود است اما همین عجزشان کافی است تا لرزه بر پشت آدم بیاندازد.

فرزانه طاهری، مقدمه‌ی کتاب «کلیسای جامع»

برای مطالعه‌ بیش‌تر رجوع کنید به صفحه‌ی فرزانه طاهری و کتاب کلیسای جامع. (این مطالب هنوز تکمیل نشده‌اند)

مصطفی مستور و کارور

مصطفی مستور چندین داستان از کارور رو ترجمه کرده. فکر می‌کنم اولین ترجمه‌اش این باشه.

۲ کتابی که الان تو بازار ازش موجوده رو این‌جا معرفی کردم. تو کتاب‌هایی ترجمه کرده، مطالب اضافی ارزشمندی نوشته. چه از زبان خودش چه به صورت ترجمه از بقیه. در ادامه درباره‌ی این‌ها صحبت می‌کنیم اما تو صفحه‌ی خود کتاب‌ها که لینکش رو می‌ذارم، توضیحات بسیارخوب زیادی درباره‌ی کارور آمده که توصیه می‌کنم اون‌ها رو در کنار این مطلب، نگاه کنید.

• فاصله و داستان‌های دیگر
• پاکت‌ها و چند داستان دیگر

شناخت من از کارور و هسته‌ی مطالبی که این‌جا نوشتم، از تلاش‌های مصطفی مستور درباره‌ی کارور آمده است.

جعفر مدرس صادقی و ریموند کارور

جعفر مدرس صادقی هم فقط یک داستان از کارور رو ترجمه کرده که داستان مهمیه و جزو آخرین داستان‌های کارور هم محسوب میشه که در ادامه در موردش صحبت می‌کنیم.

اسدالله امرایی و ریموند کارور

اسدالله امرایی داستان‌های زیادی از کارور ترجمه کرده. من هنوز کتاب‌های ایشان رو کامل بررسی نکردم. حتماً در آینده این‌کار رو انجام می‌دم و مطلب رو تکمیل می‌کنم.

احمد اخوت و ریموند کارور

احمد اخوت در کتابی به نام «صدای نسل سوم» مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه امریکایی رو جمع‌آوری که چند داستان از کارور هم اون‌جا آمده. هنوز کتاب رو کامل نخواندم و بعداً جزئیاتش رو این‌جا اضافه خواهم کرد.

درباره‌ی بعضی از داستان‌های کارور

برای من توضیحاتی که مترجم‌ها خودشون از داستان‌های کارور دادن یا مطالبی که درباره‌ی داستان‌های کارور ترجمه کردند، تو فهمیدن و لذت‌بردن از داستان‌ها بسیار مؤثر بود. مواردی که تو کتاب‌های مختلف بود رو این‌جا جمع‌آوری کردم.

مخصوصاً نوشته‌هایی که مصطفی مستور و فرزانه طاهری درباره‌اش نوشته‌اند خواندنیه.

اگر فکر می‌کنید ترجیح می‌دهید که با ذهنی خالی با خود داستان‌ها روبرو بشین و بعد درباره‌اشون بدونین، این قسمت ممکنه نوعی اسپویل باشه براتون.

در ابتدا موادی رو آوردم که درباره‌ی کلیت داستان‌های کارور آمده و بعد مواردی که درباره‌ی بعضی از داستان‌ها نوشته شده.

داستان‌های کارور اغلب درباره‌ی زنان و مردانی است سرخورده که گویی از درون ویران شده‌اند.

اثرات این ویرانی در تنهایی و عدمِ امکانِ ارتباط آن‌ها با دیگران، نمود پیدا می‌کند. آن‌ها گویی حتی خود هم نمی‌توانند گستره‌ی این ویرانی عظیم را درک کنند.

شخصیت‌های داستان‌های او گویی از رنجی نهانی به تنگ آمده‌اند اما نه می‌توانند این اندوه درونی را عریان سازند و نه از دست آن خلاص می‌شوند. کارور با دقت یک مینیاتوریست، روح‌های خسته و تنهای شخصیت‌هایش را با کلماتی که با وسواس انتخاب شده‌اند اما با خست استفاده می‌شوند، به تصویر می‌کشد.

در بیش‌تر زندگی‌هایی که او نشان می‌دهد، اثری از خوش‌بختی نیست. آدم‌های داستان‌های او وانمود می‌کنند که خوشبخت‌اند درحالی‌که عمیقاً فاقد آن‌اند. شخصیت‌های داستان‌های اون همواره خوش‌بختی را بیرون از زندگی خود و در زندگی دیگران می‌بینند اما وقتی کارور در داستان‌های دیگر سراغ زندگی آن «دیگران» می‌رود تنها خواننده است که از منظری بالاتر درمی‌یابد که در آن زندگی‌ها هم نشانی از خوش‌بختی نیست.

کارور به تبع سلف و مراد خود -آنتوان چخوف- آگاهانه از هم‌دردی با آدم‌هایش پرهیز می‌کند و تنها می‌کوشد تا درون آن‌ها را لابه‌لای مُشتی کلمات و حرکات نمایش دهد. او در این‌کار چنان استادانه تصویرگری می‌کند که شخصیت‌های داستان‌هایش -حتی شخصیت‌های فرعی- با آغاز داستان برای خواننده به‌شدت ملموس و قابل‌درک می‌شوند. نثر ساده و صریح او به همراه صحنه‌پردازی حداقل‌گرایانه‌اش در فرآیندی سهل و ممتنع داستان را بسط می‌دهد و آن را در گفت‌وگوهایی غنی به اوج می‌رساند.

با آغاز هر داستان خواننده احساس می‌کند که اتفاقی غیرمنتظره در شرف وقوع است. فضای سرد و آکنده از دلهره‌ی درونی، خواننده را نگرانِ اتفاق ناگواری می‌کند که هرلحظه ممکن است رخ دهد. این احساس همواره تا پایان داستان بر خواننده چیره است. اما در پایان، وقتی داستان تمام می‌شود، خواننده از این‌که اتفاق مهمی که او انتظارش را داشته رخ نداده است، برای لحظه‌ای سرخورده می‌شود، اما کمی‌بعد ناگهان درمی‌یابد که چه اتفاق هولناکی رخ داده است! این ویژگی نادر، حاصل طراحی پایان‌های بسیارقوی و هم‌سو با درون‌مایه‌ی داستان است. پایان‌های پُرایهام و معنادار داستان‌‌های کارور به گونه‌ای هستند که گویی با پایانِ ماجرا، داستان در ذهن خواننده شروع می‌شود.

کتاب «فاصله و داستان‌های دیگر» صفحه‌ی ۳

بی‌شک برجسته‌ترین ستایش کارور از چخوف در داستانی به نام errand جلوه‌گر شده است؛ یکی از آخرین داستان‌های کارور. داستان با شرحی هنرمندانه از واپسین ماه‌‌های عمر چخوف آغاز می‌شود و با توصیف دقایق پایانی زندگی او خاتمه می‌یاد؛ زمانی‌که چخوف لیوانی شامپاین می‌نوشد و بعد برای همیشه می‌آرامد.

درباره‌ی داستان errand در کتاب «فاصله و داستان‌های دیگر» ص۹

شخصیت اصلی داستانِ [مو] مرد جوانی است که در اثر عاملی به ظاهر ساده و بی‌اهمیت، پریشان می‌شود. در یک روزِ کاری ظاهرا معمولی، مویی لای دندان‌هایش گیر می‌کند و آرام و قرار را از او می‌گیرد. آن‌چنان از وجود مو لای دندانش کلافه می‌شود که شب را تب‌آلود به سر می‌آورد و زنش را از رفتار غریب خود مات‌ومبهوت می‌کند.

درباره‌ی داستان مو، کتاب فاصله و داستان‌های دیگر، ص ۱۳

‌داستان‌های کارور از نظر وضوح شبیه کارهای چخوف هستند؛ با این تفاوت که حسی «کافکا»وار و کاملاً سهوی پشت صحنه‌های آن‌ها حضور دارد.

کتاب «فاصله و داستان‌های دیگر» صفحه‌ی ۱۳

داستان signals طنزی است سیاه از مراسم شام‌خوردن یک زوج اشرافی در رستورانی پُر زرق و برق.

کتاب «فاصله و داستان‌های دیگر» ص ۱۴

داستان How About This درباره‌ی مرد شهرنشینی است که می‌خواهد بار دیگر برای زندگی‌کردن به زادگاهش -که در روستایی دورافتاده است- بازگردد، اما وقتی به روستا می‌رسد می‌فهمد که دیگر امکانی برای زندگی در آن‌جا وجود ندارد

کتاب «فاصله و داستان‌های دیگر» ص ۱۵

Neighbors داستان زوجی را روایت می‌کند که ظاهرا از طبقه‌ی متوسط جامعه هستند. میلرها در غیاب همسایه‌ی سفرکرده‌ی خود -استون‌ها- مسئولیت مراقبت از آپارتمان آن‌ها را به عده می‌گیرند. گه‌گاه درِ آپارتمان را باز می‌کنند تا به گل‌دان‌ها آب و به کیتی -گربه‌ی استون‌ها- غذا بدهند؛ اما کم‌کم به‌جای این‌کارها قدم به اتاق خواب آن‌ها می‌گذارند و دچار هیجان‌های جنسی می‌شوند. اوایل مخفیانه و بعد با بی‌خیالی به حریم خصوصی استون‌ها تجاوز می‌کنند. از گنجه‌ی مشروبات آن‌ها لَبی تر می‌کنند،‌ کمد لباس‌های‌شان را وارسی می‌کنند و دنبال عکس‌هایی می‌گردند که قرار است آتش شهوت‌شان را خاموش کند. سرانجام وقتی به‌طور تصادفی درِ آپارتمان بسته می‌شود و آن‌ها می‌فهمند که کلید را در داخلْ جاگذاشته‌اند، زن و شوهر -که گویی از بهشت خود دوراُفتاده‌اند- یک‌دیگر را در آغوش می‌فشرند و چنان‌که گویی از توفانی در هراس باشند، پشتِ درِ بسته‌ی آپارتمانْ پناه می‌گیرند.

کتاب «فاصله و داستان‌های دیگر» ص ۱۶

[بعضی از داستان‌های کارور] به کوه‌‌های یخی می‌مانستند که بیش‌ترِ حجم آن‌ها ناپیدا بود.

کتاب «فاصله و داستان‌های دیگر» ص ۱۷

داستان Why Don’t You Dance درباره‌ی مرد مفلوکی است که احتمالاً همسرش او را ترک کرده و حالا او اثاثیه‌اش را برای فروش به پارکینگ خانه‌اش آورده تا آن‌ها را حراج کند. بعد از این‌که او و زوجی که برای خرید اثاثیه وارد خانه شده‌اند تا مرز بی‌هوشی مست می‌کنند، مرد تخت‌خواب عروسی‌اش را به آن‌ها می‌فروشد. گویی آن‌ها را وارث آرزوهای جوانیِ خودش می‌بیند.

کتاب «فاصله و داستان‌های دیگر» ص ۱۸

در داستان Cathedral مرد کوری نشان داده می‌شود که در آغاز از طرف میزبانش به گرمی استقبال نمی‌شود اما در پایانْ مردِ کور به میزبان کمک می‌کند تا به درکی تازه از مفهوم زندگی دست یاید.

کتاب «فاصله و داستان‌های دیگر»‌ ص ۱۹

نوشته ها (داستان‌ها و شعرها) و مصاحبه‌های ریموند کارور

برای این‌که داستان‌های کارور تو ذهنم مرتب بشه، یک تایم‌لاین و یک جدول تهیه کردم.

چند نکته:

• ایده‌ی این ۲، از بخش پیوست کتاب «فاصله و داستان‌های دیگر» آمده. البته برای تکمیلش، از کتاب‌های دیگه و جست‌وجو تو اینترنت هم کمک گرفتم. سعی کردم در حد توانم، کامل باشه و به‌نظرم اشتباه‌های بزرگی دیگه توش نیست و ممکنه خطاهای ریزی باشه که بعداً مجدد بررسی و تصحیح خواهم کرد.
• کارور داستان‌کوتاه می‌نوشته بنابراین کتاب‌هایی که ازش هست، همه مجموعه‌ای از داستان‌هاش هستند. این موضوع باعث میشه کمی بهم‌ریختگی پیش بیاد. همچنین چند داستان داره که با تغییرات کم یا زیاد با عنوان‌های دیگه بعداً نوشته شده.
• بعضی از اطلاعاتی که مصطفی مستور درباره‌ی کتاب‌های کارور تو فاصله گفته، ممکنه اشتباه‌های جزئی داشته باشه. مثلاً اولین کتابش رو Winter Insomnia (1970) گفته که احتمالاً اولینش نیست و دومیه. چون ۲ سال قبلش یک کتابی منتشر کرده به نام Near Klamath (1968). در مجموع ممکنه اطلاعاتی که این‌جا آوردم، در حد یکی دو سال، اشتباه داشته باشه.

تایم‌لاین کتاب‌های کارور

تایم‌لاین زیر مربوط به داستان‌های کوتاه کارور است و فقط اولین نمایشنامه و اولین کتاب شعرش رو هم آوردم. ولی بقیه‌ی شعرها و نمایشنامه‌ها رو نیاوردم.

کتاب‌ها و داستان‌های کارور

در ادامه، جزئیات داستان‌هایی که در کتاب‌های کارور آمده رو آوردم.

کتاب‌های به ترتیب زمان انتشار آورده شده‌اند.

ستونی هم داره به نام «معرفی من» که معرفی داستان رو در حدی که من متوجه شدم رو آوردم. این ستون به مرور تکمیل میشه. شاید بیشتر برای نظم ذهنی خودم باشه.

Will You Please Be Quiet, Please? (۱۹۷۶)

اولین کتاب مهم کارور اینه. مجموعه‌ای شامل داستان‌هایی که در حدود ۱۵ سال قبلش نوشته بود، این‌جا جمع‌آوری شده.

Furious seasons and other stories (1977)

اولین داستانی که کارور نوشته، Furious seasons است که تو این کتاب آمده است.

What We Talk About When We Talk About Love (1981)

Cathedral (1983)

سومین کتاب مهم کارور اینه که تو سال ۱۹۸۴ جزو نامزدهای جایزه‌ی پولیتزر برای داستان هم میشه.

Elephant and Other Stories (1988)

این کتاب، آخرین مجموعه‌داستان کارور محسوب میشه که داستان‌های جدیدی داره. تو این کتاب، ۷ داستان آخرش آمده است.

Where I’m Calling From (1988)

کتاب مهم بعدی که از کارور چاپ شده، این کتابه. این کتاب ترکیبی از داستان‌های مختلف کارور هستند و فقط یکی‌دوتا داستانی که قبلاً منتشر نشده بودند رو داره. در واقع ترکیبی از ۳۰ داستان قدیمی و ۷ داستان آخر کارور که در کتاب Elephant and Other Stories آمده بود، است.

بعد از مرگ کارور، کتاب‌های دیگه‌ای با اسامی مختلف هم منتشر شدن که دیگه جزو کتاب‌های اصلی نیستند.

داستان‌های دیگر

داستان‌های دیگه‌ای هم از کارور هستند که هنوز نتونستم متوجه بشم که تو چه کتاب‌هایی آمده. ممکنه تو مجموعه داستان‌هاش نیامده باشه و در مجله‌ها فقط چاپ شده یا تک‌داستان چاپ شده. اون داستان‌ها رو این‌جا آوردم.

نام داستان	ترجمه	معرفی من
Call If You Need Me	با نام «هروقت کارم داشتی تلفن کن» در کتاب «هروقت کارم داشتی تلفن کن» با نام «کارم داشتی زنگ بزن» در کتاب «خوبیِ خدا»
Poseidon and Company	با نام «پوزئیدون و رفقا» در کتاب «ویالون‌زنِ یک‌دست» با نام «پوسایدون خدای دریا و همراه» در کتاب «بی‌قهرمان، همدمِ بد»
The Hair	با نام «مو» در کتاب «هروقت کارم داشتی تلفن کن» با نام «مو» در کتاب «بی‌قهرمان، همدمِ بد»
Bright Red Apples	با نام «سیب‌های سرخ و روشن» در کتاب «بی‌قهرمان، همدمِ بد»

کارور در فیلم‌ها

اگر تو فیلم‌هایی که می‌بینم، چیزی از کارور باشه این‌جا اضافه می‌کنم. فعلاً یک نمونه وجود داره.

در صحنه‌ای از فیلم اتاق پسر، کتاب شعری از کارور رو شخصیت اصلی داره می‌خونه. این شعر

کتاب‌هایی که در این مطلب نام برده شد

1. فاصله و داستان‌های دیگر
2. پاکت‌ها و چند داستان دیگر.
3. کلیسای جامع
4. از این زمان از آن مکان
5. لاتاری، چخوف و داستان‌های دیگر
6. هر وقت کارم داشتی تلفن کن

نویسنده‌ها و مترجم‌هایی که در این مطلب نام برده شد:

1. فرزانه طاهری
2. مریم خوزان
3. جعفر مدرس صادقی
4. مصطفی مستور
5. اسدالله امرایی